Ode aan de vechter

Je bent lekker hard aan het trainen om je te verbeteren en ontwikkelen en weet dat je bent opgegeven voor verschillende events. De kans dat je binnen afzienbare tijd een partij krijgt zit in je hoofd, waardoor je er al meer mee bezig bent en nog scherper gaat trainen.

6 weken van tevoren (of eerder of later) krijg je te horen dat je gematcht bent. Je zit nog een paar kg boven het gewicht waar je op moet uitkomen en weet dat je wedstrijdvoorbereiding begonnen is.
5 tot 6 keer in de week trainen en de voeding strak gemonitord. Het is geen optie om het gewicht niet te halen want elke kans op een partij grijp je met beide handen aan.

Je vrienden en bekenden kijken uit naar je partij en willen je zien knallen. De meeste daarvan hebben geen enkele ervaring in wedstrijden op het gebied van vechtsport en hebben geen idee wat je er allemaal voor moet doen en laten. Toch weet je dat iedereen die je partij gezien heeft zijn mening zal geven en ook dat hoort er gewoon bij, ondanks dat dit behoorlijk irritant kan zijn.

Naast je innerlijke motivatie wil je strijden voor je team, supporters en de organisatie. Dit motiveert je om tot het uiterste te gaan in je trainingen.
Na enkele weken zit je onder de kneuzingen en kleine blessures omdat je zo hard traint en geen rust kan/wil nemen in aanloop naar je wedstrijd. Het boeit je weinig want je doel komt steeds dichterbij. Je zet alles opzij voor dat moment dat er aan zit te komen. Je wordt scherper tijds het sparren, je conditie gaat omhoog en de padstrainingen worden steeds intensiever. Er zitten dagen bij waarop het niet goed voelt maar je moet door. Tijdens het sparren krijg je af en toe rake treffers te verwerken waardoor je gaat twijfelen hoe goed je ervoor staat maar het is van korte duur want je moet door. Er is geen tijd voor onzekerheid in je hoofd want een vechter die teveel stil staat bij zijn/haar onzekerheden zal niet optimaal presteren.
Een week van tevoren nader je het juiste gewicht en komt de weging dichterbij. Het zwaarste deel van de fysieke voorbereiding zit erop maar mentaal kan je geen enkele stap terug doen. De trainingen staan in het teken van scherpte en herstel van blessures. Afhankelijk van het lichaamsgewicht heb je een speciaal voedingspatroon of niet. Wanneer je nog gewicht kwijt moet werk je met een strak voedingsschema waar je niet van kunt afwijken. Ook dit kan zwaar zijn door het kcal tekort wat je moet aanhouden.

Een dag voor het gevecht moet je wegen of op de dag zelf. Je hebt het gewicht gehaald en je tegenstander gezien. De sfeer is ontspannen maar tegelijkertijd hangt er ook een bepaalde spanning. Iedereen die er rondloopt weet dat de tijd is aangebroken om alles in de ring achter te laten. Al die weken van voorbereiding komen er straks uit in 3 of 5 rondes.

De wedstrijden gaan beginnen en je zit met je team in de kleedkamer. De matchmaking hangt op de deur en de geur van thaise olie hangt all over the place. Je hoort de harde muziek dreunen in de zaal en andere vechters beginnen zich op te warmen. Het geluid van de stoten, trappen en knieën klinken uit elke kleedkamer en gang en langzaam komt jouw partij dichterbij. Af en toe loop je de zaal nog even in om de sfeer te proeven en de ring/omgeving in je op te nemen, waar het straks gaat gebeuren. In je hoofd heb je die partij al 100 x geknokt maar nu gaat het echt gebeuren.

Het is tijd om te gaan omkleden en tapen. Vervolgens in de thaise olie en je begint met schaduw boksen en een beetje losgooien. De handschoenen gaan aan en de w-up gaat starten. Je bent snel buiten adem en er is een stem die zich afvraagt waarom je dit ook alweer doet. Je gaat verder in de w-up en je lichaam begint lekkerder te voelen. Je technieken raken hard en je team praat je nog meer moed in. Het is bijna showtime en de wedstrijd handschoenen worden binnen gebracht. Ze zijn lichter dan je gewend bent en dat voelt eigenlijk wel lekker. Je weet dat een voltreffer met deze handschoenen de ander echt pijn gaat doen en hopelijk zelfs een KO veroorzaakt.

Er wordt geklopt op de deur want het is tijd om klaar te gaan staan. Daar staat je tegenstander en je weet dat hij je binnen enkele minuten serieus pijn wil gaan doen. Er is geen weg terug meer en je beseft dat je hem of haar moet en wilt gaan slopen. Voortijdig of op punten maakt niet uit, zolang je maar wint.
Je opkomstmuziek klinkt hard door de zaal en je loopt naar de ring. Ergens hoor je de supporters schreeuwen die willen dat je de ander alle hoeken van de ring laat zien. De ondergrond voelt een beetje raar maar je weet dat dit het moment is om te shinen. Vaseline op je gezicht en je bitje in. Het is tijd om te gaan doen waar je voor getraind hebt.
De scheidsrechter roept jullie naar het midden van de ring en geeft de laatste instructies. De bel klinkt en het gaat los. Het kan beide kanten op maar je voelt dat je sneller, sterker en beter bent dan je tegenstander. Je hoort je hoek beter dan je vorige partij en laat alles achter in de ring. Na afloop van alle rondes worden jullie beide naar het midden van de ring geroepen. Je hand gaat de lucht in want je wordt als winnaar uitgeroepen. De ontlading is groot want hier heb je al die weken, maanden en jaren voor getraind.
Je loopt terug naar je kleedkamer en zit nog maximaal onder de adrenaline. Je team is blij en meld je ongevraagd wat goed en slecht ging. Dit is soms confronterend maar hoort erbij. Fijn dat je de partij binnen hebt gehaald maar je bent ook kritisch op jezelf en weet dat dingen beter moeten de volgende keer. Elkaar de hemel in prijzen terwijl er zat verbeterd moet worden werkt waarschijnlijk nergens maar in de vechtsport al helemaal niet.
Je praat na met je vrienden en bekenden die zijn komen kijken en krijgt nog een paar vragen waarom je niet dit of dat gedaan hebt. Ook krijg je nog een paar tips hoe je het had moeten doen. Je neemt het voor lief want je bent blij met je prestatie en de winst en daar ga je een paar dagen van genieten.

De volgende dag wakker worden valt een beetje tegen maar de blijdschap overheerst. Je bent stijf en stram en hebt een paar blauwe plekken. Het boeit niet want je weet dat dit part of the game is. Je kijkt je partij nog eens terug en vind dat je bepaalde dingen beter had kunnen doen. Eigenlijk kan je niet wachten op je volgende partij. Er is maar weinig wat tegen dit gevoel op kan. Je zou een week rust pakken na je partij maar eigenlijk wil je op woensdag alweer gaan trainen. Je laat de schenen nog even met rust maar boksen en knieën kan prima. Op donderdag weet je het zeker…Wanneer kan ik weer knokken want hier leef ik voor

We staan op 2 partijen in oktober na al een jaar stil maar laten we de sport in ons aanwezig houden. Er komt een dag dat we er weer staan. Vechtsport in de vorm van kickboksen maar ook andere disciplines zijn geen bijzaak maar een way of life. Het houdt de psyche gezond en fysiek zijn er weinig vormen van training die meer bijdragen aan complete fitheid, conditie en kracht. Het sociale praatje in de gym, samen afzien en de support bij wedstrijden is een ongelooflijk gemis.

Ernst